පංචායුධයෙන් වැඩක් තිබේද?

හෝව්..හෝව්. මම කියන්න යන්නෙ මව්බිමේ පංචායුධය ගැන නෙවෙයි ඔන්න. ළමයින්ගෙ බෙල්ල වටේ දාන පංචායුධය ගැනයි.

ඔයාල කී දෙනෙක්ගෙ බෙල්ල වටේ පංචායුධයක් දාල තිබ්බද පොඩිකාලෙ? ළමයින්ගෙ බෙල්ල වටේ පංචායුධයක් දාන්නෙ ආරක්ෂාවට කියලනෙ. පංචායුධ කතාව තියෙන්නෙ ජාතක කථා පොතේනෙ. ඒක දන්නෙ නැති අය ඉන්නවනම් මෙතනින් පඤ්චායුධ ජාතකය කියවලා ඉන්නකො. ඒකෙ තියන සිංහල තේරෙන්නෙ නැත්නම් මේක කියවලා බලන්නකෝ.

ඉතින් මේ පංචායුධ ජාතකයෙන් පැහැදිලි වෙනදේ තමයි දුනු-ඊතල, කඩු, හෙල්ල, තෝමර, අඩයටිය වගේ භයානක අවි-ආයුධවත්, අතේ-පයේ හයිය සහ සටන් කලාවක් දැනගෙන තිබුනටවත් වැඩක් නෑ, ඊට වඩා වැදගත් දේ තමයි නුවණ තැනට සුදුසු ලෙස පාවිච්චි කරන එක කියන දේ.ඉතින් ඕක නොදන්නවටද කොහෙද අපේ අම්මලා-තාත්තලා පුංචිම දරුවන්ගෙ බෙල්ලෙත් පංචායුධ එල්ලනවා. සල්ලි තියන අය රත්තරන් පංචායුධ එල්ලනවා, සල්ලි යහමට නැති අයත් තඹ පංචායුධයක් හරි එල්ලනවා.

ඔය එල්ලන පංචායුධයෙන් වැඩක් තියනවද? පංචායුධ කුමාරයට අවි-ආයුධ, සටන් කලාවේ දැනුම තිබිලා රාක්ෂයාගෙන් බේරෙන්නෙ බැරි වුන එකේ, බෙල්ලෙ ලෝහ පතුරක් එල්ලුවයි කියලා ළමයෙකුට කිසිම දේකින් ආරක්ෂාවක් ලැබෙයි කියලා හිතන්න පුළුවන්ද? ළමයින්ව ලෙඩ-රෝග සහ විපත්වලින් වලින් ආරක්ෂාකරගන්න නම් දෙමව්පියන් සහ රැක-බලාගන්නන් හොඳ සැලකිල්ලෙන් ඉන්න ඕනෙ.

බෙල්ලෙ එල්ලන පංචායුධය හෝ වෙනත් ආභරණ දරුවන්ට විපත් ගෙන එන්න ඉඩ තිබෙන බව හුඟක් අය දන්නෙ නැතුව ඇති. මේ ආභරණ බැරිවෙලා හරි ගැලවිලා වැටුනොත් ඒක අහුලලා කටට දාගන්න පුංචි ඈයො පසුබට වෙන්නෙ නෑ. පොඩි ළමයි එක එක දේ කටට දාගන්න එක නවත්තන්න බෑනෙ. ඉතින් ඔය ආභරණයක් උගුරෙ හිරවුනොත් වෙන දේ අමුතුවෙන් කියන්න අවශ්‍ය නෑනෙ. තවත් දෙයක් තමයි ඒ ආභරණ එල්ලන්න පාවිච්චි කරන නුල් හෝ මාල වලින් බෙල්ල තද වෙලා හුස්ම හිරවෙන්න ඉඩකඩකුත් තියනවා. විශේෂයෙන් රෑ නින්දෙදි එහෙම වෙන්න ඉඩකඩ තියනවා. ඒ නිසා ආභරණ දාල තියනවනම් රෑට ඒවා ගලවලා දමන්න අමතක කරන්න හොඳ නෑ. ඒ ආභරණ ලේසියෙන් නොගැලවෙන විදියට සවිකරන එක අත්‍යාවශ්‍යයි.

ඒ විතරක් නෙවෙයි, පුංචි ළදැරියන්ගෙ කන්වලට දාන කරාබුත් භයානකයි. අඩු අවදානමක් තිබුනත් පුංචිම දැරියන්ගෙ කන් විදිනකොට විෂබීජ ආසාදනයක් වෙන්න ඉඩක් තියනවා. ඒ නිසා මාස දෙකකට වඩා අඩු දැරියන්ගේ කන් විදින්න හොඳ නෑ. කරාබුත් ගැලවෙන්න ඉඩ තියන නිසා ඒවා හොඳට තදකරන එක වැදගත්.

ආභරණවල ඊයම් තිබෙනවානම් ඊයම් විෂවීමක් වීමේ ඉඩකඩකුත් තියනවා. ඊයම් රහිත ආභරණ තෝරාගැනීම ඒ නිසා බොහොම වැදගත්.

පංචායුධ ඇතුළු ළදරුවන්ට පළඳවන ආභරණ විශේෂ අවස්ථාවකදී පලඳන්න සුදුසු වුනාට දිනපතා පලඳලා තියන්න නම් සුදුසු දෙවල් නෙවෙයි.  ඒ නිසා දරුවන්ට ආභරණ පැළඳවීමගැන දෙමව්පියන් දෙවරක් සිතිය යුතුයි.

බබාලට කාර් සීට්

වාහනවල ගමන්කරනකොට ආරක්ෂක පටි හෙවත් සීට් බෙල්ට් පැළඳීමේ වැදගත්කම ගැන කලින් කථා කළානෙ. වැඩිහිටියන්ට ආරක්ෂක පටි පළඳින්න පුළුවන් උනාට පොඩි ළමයින්ට- විශේෂයෙන්ම ළදරුවන්ට- වාහනයේ තියන ආරක්ෂක පටි පළඳින්න බැහැනෙ. ඔවුන්ගෙ ආරක්ෂාවට විශේෂයෙන් සැලසුම්කළ ළදරු කාර් සීට් (Infant Car Seat) පාවිච්චි කරන්න ඕනෙ.

ලංකාවෙ ගොඩක් දෙනා ළදරුවන්ව වාහනවල යනකොට අතේ තමයි අරන් යන්නෙ. දරුවන්ව අතේ අරන් යන එක ආරක්ෂිතයි කියලා හිතෙනවා නම් මේ වීඩියෝ එක බලලම තේරුම් ගන්නකෝ ඒක කොච්චර අනාරක්ෂිතද කියලා.

බස්-දුම්රිය වල යන යටත්, රෝද දෙකේ සහ තුනේ රථවල යන අයටත් වෙන විකල්පයක් නැති වුනාට කාර්, වෑන් වගේ පුද්ගලික වාහන වල යන අයට ළදරුවන්ව වඩාත් ආරක්ෂිතව අරන් යන්න පුළුවන් කාර් සීට් වල දාගෙන යනවා නම්. ඇමරිකාවෙ කළ අධ්‍යයනයකින් සොයාගෙන තිබෙනවා, කාර් සීට් භාවිතා කළහොත් කාර් වල ගමන් කරන ළදරුවන් (අත දරුවන්) අනතුරකදී මරණයට පත්වීමේ අවදානම 71% කිනුත්, අවුරුදු 1-4 දක්වා දරුවන් අනතුරකදී මරණයට පත්වීමේ අවදානම 54% කිනුත් අඩුවන බව.

මූලිකව කාර් සීට් වර්ග තුනක් විවිධ වයස්වල දරුවන් සඳහා පාවිච්චි කරනවා.

1. පසුපසට මුහුණලන ළදරු (Rear facing infant) කාර් සීට් . : මේවා යොදාගන්නේ වයස අවුරුදු 1 ට සහ බර කි.ග්‍රෑ. 10 ට අඩු ළදරුවන් සඳහායි. පසුපසට මුහුණලූ පරිවර්ත්‍ය (Rear facing convertible) කාර් සීට්.: මේ කාර් සීට් වර්ගය බිළිඳුන් සඳහා මෙන්ම වයස අවුරුදු 1 ට හා බර කි.ග්‍රෑ. 10ට වැඩි දරුවන් පසුපසට මුහුණලා ගමන් කරවීමට යොදාගත හැකියි.

2. ඉදිරියට මුහුණලූ පරිවර්ත්‍ය (Forward facing convertible) කාර් සීට් සහ ඉදිරියට මුහුණලන (Forward facing) කාර් සීට් : මේවා වයස අවුරුදු 1 ට වැඩි, පසුපසට මුහුණලන කාර් සීට් වල ගමන් කළ නොහැකි දරුවන් සඳහා යොදාගන්නවා. සාමාන්‍යයෙන් අවුරුදු 6 දක්වා දරුවන්ට මේවායේ ගමන් කළ හැකියි.

3. උස වැඩිකරන වර්ගයේ (Booster) කාර් සීට් : ඉදිරියට මූණලන කාර් සීට් වල ගමන් කළ නොහැකි, නමුත් වැඩිහිටි සීට් බෙල්ට් පාවිච්චි කිරීමට නොහැකි දරුවන් සඳහායි මේවා පාවිච්චි කරන්නෙ. සාමාන්‍යයෙන් උස 4’9″ ට අඩු අවුරුදු 4-12 දක්වා දරුවන් මේ වර්ගයේ කාර් සීට් වල ගමන් කරනවා.

සමහර රටවල වාහනවල ළමුන් ගෙනයාම සඳහා කාර් සීට් පාවිච්චි කරන එක නීතිගත කරලා තියනවා. ඉපදුන ගමන් කිරිකැටි දරුවන්වත් ඉස්පිරිතාලෙ ඉඳලා ගෙදර ගේන ඕනෙ කාර් සීට් එකේ දාගෙනයි. (කාර් සීට් එකක් නැත්නම් ළමයව ගෙදර ගෙනියන්න දෙන්න නෑ කියනවනෙ!).

මේ කාර් සීට් සවිකරන්න හොඳම තැන ලෙස සලකන්නෙ කාර් එකක නම් පිටුපස ආසනයේ මැද.  එයාර් බෑග් තියන තැන්වල කාර් සීට් සවිකරන එක හොඳ නැහැ. ඒ අනතුරකදි එයාර් බෑග් වේගයෙන් පිම්බෙනකොට ළමයින්ට හානිවෙන්න පුළුවන් නිසයි. (පැති-තිර (Side curtain) එයාර් බෑග්වලට මේක අදාල නෑ.) මේ හේතුව නිසා වයස අවුරුදු 12ට අඩු ළමයින්ව කාර්වල පසුපස අසුනේ පමණක් රැගෙන යන ලෙසට උපදෙස් දෙනවා.

අනතුරකදී ළමුන්ගේ හිස, බෙල්ල සහ කොඳුඇට පෙළට වැඩි ආරක්ෂාවක් සැපයීමට ඉදිරිපසට මුහුණලූ කාර් සීට් වලට වඩා පසුපසට මුහුණලූ කාර් සීට් සමත්. ඒ නිසා හැකි තරම් කල් දරුවන්ව පසුපසට මුහුණලූ කාර් සීට්වල රැගෙන යෑම වැදගත්. මේ වීඩියෝ එකෙන් පැහැදිලි වෙයි ඔය දෙකේ වෙනස.

දරුවෙක් අරන් වාහනේ යනකොට තියන තව ප්‍රශ්නයක්නෙ එලවන්නයි, ළමයව අරන් යන්නයි දෙන්නක් අවශ්‍ය වීම. කාර් සීට් පාවිච්චි කරන එකෙන් ඒ වැඩෙත් ලේසි වෙනවා. (ආරක්ෂාව තමා ඒ ඔක්කොටම වඩා වැදගත්.)

අපේ රටේ දෙමව්පියො තමන්ටත් වඩා දරුවන්ට ආදරෙයිනෙ. (පුද්ගලික) වාහනවල යනකොට තමන් ආරක්ෂක පටි පැළඳුවෙ නැතත් දරුවන්ට ආදරේ නම් කාර් සීට් එකක් පාවිච්චි කරන්න. ඉඳල-හිටල විතරක් පාවිච්චි කරන ප්‍රෑම් (Pram), ස්ට්‍රෝලර් (Stroller) ගන්න සල්ලි වියදම් කරන එක වෙනුවට දරුවෙක්ව වාහනේ අරන් යනකොට ආරක්ෂිතව අරන් යන්න පුළුවන් කාර් සීට් එකක් මිලට ගන්න එක හොඳයි නේද?.

කන්න-බොන්න නැතිව දරුවන්ව ගඟට විසි කරන රටේ, වාහනවල යන අයගෙ දරුවන්ව තවත් ආරක්ෂා කරන හැටි කියන ලිපි ලියන එකද කරන්නෙ ඕනෙ කියල හිතුනත්, කාට හෝ ප්‍රයෝජනවත් වෙයි කියලා හිතුන නිසයි මේ ලිපිය ලිව්වෙ.

පින්තූර ගත්තෙ මෙතනින්.

http://www.healthychildren.org/English/safety-prevention/on-the-go/pages/Car-Safety-Seats-Information-for-Families-2010.aspx