කවුද යාළුවා

මට ඉන්නවා යාළුවෝ දෙන්නෙක්. එකෙක් සුද්දෙක්. අනිකා චීනෙක්. මුන් දෙන්නම මගෙත් එක්ක තියෙන්නෙ යාළු කමට කරන ආශ්‍රයකට වඩා  බිස්නස් ආශ්‍රයක්. මමත් අතේ දුරින් තමා මේ දෙන්නව ආශ්‍රය කරන්න බලන්නෙ. හැබැයි සුද්දයි චීනයි එච්චර හිත හොඳ නෑ ඕං.

ඉස්සර කාලෙ මුන්ගෙ මහ උන් අපිව යටත් කරගෙන හිටිය මදිවට අපේ රටේ සම්පත් හූරා කෑව කියල මතක් වෙනකොට සුද්දත් එක්ක තරහ වෙන්නත් හිතෙනවා. ඒත් පහුගිය කාලෙ අපේ ගෙදර වැඩ ටිකක් කරගන්න අත-මිට හිඟ වෙලා තියෙද්දි සුද්දා මට අතමාරුවට කාසි-පනම් දුන්න නිසා තරහ වෙලත් බෑ. මගෙ බිස්නස් එකේ බඩු වැඩිපුර ගන්නෙත් සුද්දා තමා.

චීනත් හැබැයි මෑතකදි මට අතමාරුවට කාසි-පනම් දීල තියනවා. පහුගිය දොහේ අපේ ගෙදර-දොරේ අලුත් වැඩ ටිකක් කරන්න කාසි මදි උනාම චීනා තමා නෑ-බෑ නොකියා දුන්නෙ. ඒත් ඉතින් මම පොලියත් එක්ක ගෙවන්න ඕනෙ ණය. මොකෝ සුද්දටත් ඉස්සර කාලෙ ගත්ත ණය තාම ගෙවනවනෙ.

සුද්දත් මට සල්ලි දෙන්නම් කිව්වා. ඒත් මිනිහගෙ මාර නීතිනෙ තිබ්බෙ. අපේ ගෙදර පොඩි උන් දෙන්න නිතරම රණ්ඩු. සුද්දා කියපි සල්ලි දෙන්නෙ ලොකු එකාට ගහලා, පැත්තකට කරල දාලා, පොඩි එකාට සීනි බෝල දුන්නොත් විතරයි කියලා. “අනේ ඔය පොඩි උන්ගෙ රණ්ඩු  උන් බේර ගත්ත දෙන්, මම උඹේ ගෙදර වැඩට සල්ලි දෙන්නම්” කියලා චීනා කියපු නිසා මම උගෙන් තමා සල්ලි ඉල්ලගත්තෙ. මම මොකටෙයි සුද්දගෙ නීති වලට යට වෙන්නෙ!

ඒ තරහටද මන්ද සුද්දා උගෙ යාළු-මාළුවොත් එක්ක එක්කහු වෙලා මට අංචියක් අදින්න ආවනෙ, මුන්ගෙ ගෙදර පොඩි උන් දෙන්නා ගහගන්නවා වැඩියි, අපි ඒ ගැන හොයන්න එන්න ඕනෙ, අරකද, මේකද කියලා. මම “අපේ ගෙදර රණ්ඩු මම බලාගන්නම්” කීවට උන් ගණන් ගත්තෙම නෑ. හොඳ වෙලාවට චීනත් කිව්වා සුද්දට “උන්ගෙ ගෙදර රණ්ඩු උන්ට විසඳගන්න දීපන්” කියලා. ඒකෙන් හොඳට ගියා. ඒ වගේ අංචි කීයක් නම් අදින්න සුද්දා දත කෑවද? චීනා කොහොම හරි මගෙ පැත්තෙ හිටිය නිසා හොඳට ගියා.

ඒ කිව්වහමයි මතක් උනෙ, ඉස්සර එක දවසක අපේ උන් දෙන්නා ගහගෙන, පොඩි එකා අඬාගෙන අල්ලපු ගෙදරට ගියා. අල්ලපු ගෙදර එකා ආවනෙ අපේ ගෙදරට පොඩි එකාව බේරගන්න. මම කීවා “උඹ අපේ ගෙදර රණ්ඩු වලට අත දාන්න එන්න ඕනෙ නෑ” කියලා. අල්ලපු ගෙදර එකා ඒ කාලෙ චණ්ඩියා උනාට, මම ඒ කාලෙ සුද්දා එක්ක හොඳට යාළු වෙලා හිටිය නිසා මම බය නැතුව හිටියේ සුද්දා අල්ලපු ගෙදර එකාට පාඩමක් උගන්නලා “උන්ගෙ රණ්ඩු උන්ට බේරගන්න දීපන්” කියලා කියයි කියලා. මොන, සුද්දා ඒ දවස් වල උන්නද මලාද නෑ. යාළු කම කොහේද නෑ..මට ලැජ්ජාවේ බෑ, අල්ලපු ගෙදර එකා අපේ ගෙදර රණ්ඩු බේරනකොට.

ලඟදි ඉඳන් මට කට්ටිය කියනවා “උඹ චීනා පස්සෙන් යනවා වැඩියි, උඹ චීනට ගොට්ට අල්ලනවා වගේනෙ” කියලා. මමත් චීනගෙ පොඩි පොඩි දේවල් වලට සහයෝගයක් දුන්න තමා. ඒවා සමහරක් සුද්දා අකමැති වැඩත් තමා. ඒත් ඉතින් මම කළෙ මට උදව් කළ කෙනාට අනිත් පැත්තට උදව්වක් කළ එකයි. ඒක වැරදිද මන්දා?

කට්ටිය තව අහනවා “එතකොට සුද්දා උඹේ යාළුවෙක් නෙවෙයිද, චීනද උඹේ යාළුවා?” කියලා.  අනේ මන්දා මට මේක තෝරගන්න බැරි ප්‍රශ්නයක්. ඇත්තම කිව්වොත් මුන් දෙන්නම යාළුවන්ට වඩා මාත් එක්ක බිස්නස් කරන්න බලන් ඉන්න උන්. ඔයාලටවත් කියන්න  පුළුවන්ද කවුද අඩුවෙන් නරක යාළුවා කියලා?

විභාගය නිමාවී කැසිකිලි ගිය සඳ

මේ දවස්වල සිංහල බ්ලොග් අවකාශය මුත්‍රා කතන්දරවලින් පිරී ඉතිරී යනවා. කතන්දරකාරයා පටන්ගත්ත චූ කතන්දර දැන් වසංගතයක් වගේ බෝවෙලා, හැමෝම තමතමන්ගේ චූ කතන්දර ලියනවා. මගෙ චූ කතන්දර ලියන්න ගියොත් අපි ආව-ගිය තැන් වලින් ගහලා පන්නයි. ඒවා ඒ තරමටම අභ්‍යාසයි. චිකේයියා…ඒත් අඩු තරමේ එක චූ කතාවක්වත් නොකියා ඉන්න හිතෙන්නෙත් නෑ.

විශ්වවිද්‍යාල ජීවිතේ පළවෙනි සමාසිකය අවසානයේ විභාගෙ, සිංහලෙන්ම කිව්වොත් ෆස්ට් සෙමෙස්ටර් එන්ඩ් එක්සෑම් එකත් ආවා. හරියට ලෙක්චර්ස් යන්නෙත් නැතුව, පාඩම් කරන්න කියලා ගන්න ඕනෙ පොත් මොනවද කියලා දන්නෙත් නැතුව, පරණ ප්‍රශ්නපත්තර කියලා දෙයකුත් (හොයාගන්නවත්) නැතුව විභාග කරන්න ගියා කියමුකො! උසස්පෙළ සුපර් විදියට පාස් උනත් (අනේ පොර වෙන්න කිව්ව නෙවෙයි ඕං), කැම්පස් ඇවිත් කෙලපු පිස්සුවල හැටියට (සහ කැම්පස් දෙකකටම ගිය හැටියට) ඒ විභාග ටිකට කෙල වුනා කියලා ලියනකොටම තේරුනා.

අනේ ආසාවෙන් ඉගෙනගන්න හිටිය විෂයකට දුන්නනෙ මරු ප්‍රශ්න පත්තරයක්. පන්තියෙ උගන්නපු දේවල්වලින් ප්‍රායෝගික විදියට තමා අහල තිබ්බෙ ප්‍රශ්න..ඒත් පන්තියෙදි අපිට ඉගෙනගන්න ලැබුනයැ.. හිටියනෙ ගැටා හෙවත් ගැටළුවා.. “සර් අයි හෑව් අ ක්වෙස්චන්” කියලා මූ අහන දේට අඹරලා උත්තර දිදී සර්ලා ඉගැන්නුවා මිස තේරෙන විදියකට උගන්නන්න ලැබුනේ නෑනෙ. ඉතින් ඒ පේපර් එකට කෙල උනා කියලා ලියනකොටම තේරුනා. (ගැටෝ, තෝ අහුවෙයංකො..)

කැම්පස් එකේ පළවෙනි දවසෙ ඉඳලම මගේ මිත්තරයා තමා කොටා. (මූ අපේ ඉස්කෝලෙවත් නෙවෙයි..එදාමයි දැක්කෙ. කරුමෙට මටම සෙට් උනා.) කොටාගැන කලින් කතාවකත් කියලා තියෙනවනෙ. ඉතින් කොටයි, මායි පේපර් එක ලියලා (ලියන්න උත්සාහ කරලා) පැය ගානක් තිස්සෙ තියන චූ බර නිදහස් කරගන්න ගියා කැසිකිලියකට. විභාග ශාලාව ගාව තියන කැසිලිකියකට චූ කරන්න යන්න හිටියනම් තාම පෝලිමේ ඉන්නවා. ඒ නිසා කැන්ටිමක් ගාව තියන (ඒ කාලෙත් හද්ද) පරණ කැසිකිලියකට තමා ගියෙ.

ඉතින් කොටයි, මායි පේපර් එකට ලියපු හැයි කථා කරකර චූ කරනවා. නොදන්න දේවල් වලට බොරු ලියපු ඒවයි, ගණන් වැරදියට හදපු ඒවයි කියෝ කියෝ නිදහසේ චූ බර නිදහස් කරගන්නවා. චූ කරලා ඉවරවෙලා (කලිසමේ zසිප් එකත් දාගෙන) යන්න හදනකොට අපිට පිටිපස්සෙ චූ කර කර හිටපු කවුද අහනවා “කොහොමද පේපර් එක. පන්තියෙ උගන්නපු දේවල්ම නේද?” කියලා.

අපිත් බැලුවාම කවුද මේ කියලා, හුටා! මේ ඒ විෂය උගන්නපු සර්ල දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්!! අපි දෙන්නගෙ කථාව එහෙමපිටින්ම අහගෙන ඉඳලා පොර! දැන් මොනවා කියන්නද..බොරු කියන්නයැ. ඇත්තම කිව්වා “සමහර දේවල් දන්නෙ නෑ සර්, බොරුත් ලියලා ඇති” කියලා. ඊට පස්සෙ ඉක්මනින්ම එතැනින් මාරු වුනා.

කොහොමහරි ප්‍රතිඵල එනකොට ඒ විෂයට කොටාට B එකක්ද කොහෙද. මට ලොකුවැයින් C එකක්! මදෑ කොළා!! විභාගෙට ලියපු හැටියට තමා ප්‍රතිඵල. බැච් එකේ 500 කගෙන් විතර එකම එක A+ එකක් තිබ්බා. වැඩේ කියන්නෙ ඒ A+ එක තිබ්බ එකා තමා ඒ සෙමෙස්ටර් එකේ බැච් ටොප්.

හොඳම වැඩේ කියන්නෙ පළවෙනි අවුරුද්ද අන්තිමේ කැමති ක්ෂේත්‍රය තොරගනිද්දි, ඒ කියන්නෙ ෆීල්ඩ් සිලෙක්ෂන් වලදි වෙන වෙන විෂයන්ට A තිබ්බත්, කොටයි, මායි දෙන්නම පළවෙනි කැමැත්ත විදියට දැම්මෙ අර විෂයට අදාල ක්ෂේත්‍රයමයි. කරන්න උනෙත් ඒකම තමා! පස්සෙ කාලෙක කොටා ඒ විෂයම කැම්පස් එකේ ඉගැන්නුවත් එක්ක.

ප.ලි.

ගැටත් පඬියා වගේ ප්‍රශ්න ඇහුවට පොරටත් ඒ විෂයට තිබ්බෙ B එකක් වගේ මට මතක. පොර ඉගෙනගත්තෙත් ඒ විෂයට අදාළ ක්ෂේත්‍රයෙන්. ඒ කිව්වෙ මායි, කොටයි, ආතර් සී ක්ලාක්ගෙ මළගෙදර යන්න හිතන් හිටි සුදයි එක්කම තමා. ගැටා නම් ඒ විෂයෙන්ම පශ්චාත් (හෙවත් පස් තාච්චි) උපාධියකට ඉගෙනගන්නවා මේ දවස්වල.

පස්සෙ හිලක්

කතන්දර චූ කරන එක ගැන කතන්දර කියනකොට ඒව ප්‍රසිද්ධියෙ නොකියන ටැබූ දේවල් කියලා කට්ටිය කියල තිබුනනෙ. ඇත්ත තමා! අපේ සමාජයේ චූ කරන එක, කක්ක කරන එක ගැන විතරක් නෙවෙයි, ඒවට පාවිච්චි කරන ඇඟේ අවයව වල නම් පවා ප්‍රසිද්ධියේ කියන්නෙ නෑනෙ. සමහරුන්ට ‘පස්ස’ කියන්නෙත් කුණුහරුපයක්. අනිත් ඒව ගැන කවර කථාද?

ඉස්කෝලෙ යන කාලෙදි අපි කළ පොඩි බයිට් වැඩක් ගැනයි කියන්න යන්නෙ. කකුල් දෙකටම දිග කලිසම් අඳින අයියලා වුනාට පස්සෙ අර කොටම කොට කලිසම් අඳින මල්ලිලව බයිට් කරන්න බයක් නෑ. (මොකද කොට කලිසම අඳින කොට අපිත් ඕන තරම් බයිට් වෙලා තියන එකේ වාඩුව ගන්නත් එපයැ.) ඉතින් කකුල් දෙකටම දිග කලිසම් ඇඳගෙන අයියලා ඉස්කෝලෙ වටේ යනවා බයිට් කරන්න මල්ලිලා හොයාගෙන. (අනේ ශාරීරික වද හිංසා එහෙම කළෙ නෑ ඒ අයියලා.)

ඔහොම යන අතරෙ දකින සමහර මල්ලිලට “මල්ලි, මල්ලි… ඔයාගෙ පස්ස පැත්තෙ හිලක්” කියලා අයිය කෙනෙක් කියන්නෙ සහෝදර ප්‍රේමයටමයි. අනේ ඉතින් ඒ අහිංසක මල්ලියත් පස්ස පැත්ත අතගාලා බලලා “බොරු කියන්නෙ එපා අයියෙ..හිලක් නෑ” කියලා කියන්නෙ ‘හ්ම්.. අපි අහුවෙයි ඔය අයියලගෙ බොරු වලට’ කියලා වීරයා වගේ යටි හිතෙන් කියන ගමන්.

අන්න එතකොට තමා එච්චර වෙලාවක් නිහඬව හිටපු අනිත් අයියලා ටිකත් මල්ලියව වට කරගෙන, මහා හයියෙන් “මල්ලි හොඳටම ෂුවර්ද පස්සෙ හිලක් නෑ කියලා?”  කියල අහන්නෙ වටේ පිටේ ඉන්න අනිත් අයටත් ඇහෙන්නෙ. මල්ලියත් ලැජ්ජාවෙන් ආයෙත් පාරක් පස්ස අතගාලා “හිලක් නෑ අයියෙ” කියලා හෙමීට කියනවා.

“ඈ බොල. උඹ බොග (කක්කා) දාන්නෙ කොහෙන්ද? පස්සෙ නැතුව වෙන කොහෙවත් හිලක් එහෙම තියනවද බොට?” කියලා මහ හයියෙන් ඇහුවාම මල්ලියා ‘රුං’ ගාලා මාරු වෙන්නෙ යාළුවන්ගෙ සරදම් හිනා හඬ අතරින්.

ආතර් සී. ක්ලාක්ගේ මළගෙදර

Sir Arthur C Clerkආතර් සී. ක්ලාක් අපේ රටේ නොඉපදුනාට ලංකාවෙ පුරවැසියෙකුට ලබාගන්න පුළුවන් උපරිම ගෞරවය වන ශ්‍රී ලංකාභිමාන්‍ය සම්මානයෙන් පිදුම්ලත් අතලොස්සක් දෙනා අතරට එක් වුන ලංකාවෙ සම්මාන පුරවැසියෙක් බව නොදන්න කෙනෙක් නැතුව ඇති.

ලංකාවෙ විශ්වවිද්‍යාලවල පරිපාලන ප්‍රධානියා උප කුලපති වුනාට කුලපති කෙනෙකුත් ඉන්නවා උත්සව අවස්ථාවලදි විතරක් සහභාගි වෙන. ආතර් සී. ක්ලාක් මැතිතුමාත් මොරටුව විශ්ව විද්‍යාලයේ කුලපති විදියට හිටියා 1979 ඉඳන් 2002 වෙනකම්. (2002 දි අපේ රටේ තවත් බුද්ධිමතෙක් වන විද්‍යාජෝති, ආචාර්ය රේ විජේවර්ධන මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලයේ කුලපති ධූරයට පත්වුනා.)

අපි මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලයට ඉගෙනගන්න යනකොට කුලපති වෙලා හිටියෙ ආතර් සී. ක්ලාක් මැතිතුමා. අපි විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉන්න අතරතුර තමා එතුමා වෙනුවට ආචාර්ය රේ විජේවර්ධන කුලපති වෙලා ආවෙ. මේ වෙනස අපිට මහ ලොකු දෙයක් නොවුනට අපේ බැචෙක් වුන “සුදා”ටනම් සෑහෙන දුක හිතෙන සිද්ධියක් වුනා.

කැම්පස් යන කාලෙ කාගෙ හරි මළගෙයක් ආරංචි වුනොත් පුළුවන් විදියට උදව් කරනවනෙ හැමෝම. සමහරු සම්මාදමක් දීලා ෂේප් වෙන අතරෙ සුදා වගේ සමාජ සේවකයො සැදී පැහැදී ඉන්නවා ලෙක්චර්ස් අතපසු කරගෙන හරි මළගෙදර උදව්වට යන්න. (ඒකෙ වැරැද්දක් එහෙම කිව්වා නෙවෙයි ඔන්න.) ඒ විදියට රටේ හතරකොණේම තිබ්බ මළගෙවල්වල කොඩි ඇදලා, මරණ දැන්වීම් අලෝලා, නිදි මරලා අත්දැකීම් එකතු කරගත්ත ටික දෙනාගෙන් කෙනෙක් තමා සුදා.

දවසක්දා මළගෙදරක නිදිමරලා බෝඩිමට ඇවිත් දවල් නිදාගන්න අතරෙ සුදා හීනයක් දැකල තියනවා. ඒ හීනය මෙහෙමයි.: ආතර් සී. ක්ලාක් මැතිතුමා හදිසියේ (කිව්වට හදිසියෙම නෙවෙයි, ලෙඩ වෙලානෙ හිටියෙ කාලෙක ඉඳන්) මිය පරලොව යනවා. 1956 ඉඳන් ලංකාවෙ ජීවත් උනාට එතුමටත් නෑදෑ-හිත මිත්‍රයෝ ඉන්නවනෙ උපන් රටේ. අනික කවුද අකමැති තමන්ගෙ මිනිය උපන් මව් බිමට පෝර වෙන්න පසට යට කරනවට. ඒ නිසා එතුමගෙ නිසල දේහය ඇමරිකාවට අරගෙන යනවා අවසාන ගෞරව දක්වන්න.  (ඇමරිකාවට..? හෝව් හෝව්…මට වැරදුනා එහෙම නෙවෙයි. ආතර් සී. ක්ලාක් ඉපදුනෙ බ්‍රිතාන්‍යයෙ තමා. ඒත් සුදා හිතන් ඉඳල තියෙන්නෙ එතුමා ඇමරිකාවෙ ඉපදුනා කියලනෙ. ඉතින් හීනෙ හැටියට එතුමගෙ දේහය අරන් යන්නෙ ඇමරිකාවට හොඳේ.)

ඉතින් කැම්පස් එකේ මළගෙදරක් කිව්වහම නොගිහින් පුළුවනෑ. අනික කැම්පස් එකේ ලොකුම ලොක්කගෙනෙ. අනික එහෙ ලංකාවෙ විදියට කොඩිවැල් අදින්න, “මොරටුව සරසවි සිසුන්ගේ සාතිශය සංවේගය” කියලා තොරණ ගහන්න, අමාරුවෙන් සල්ලි එකතු කරලා ඇඳගත්ත බැච් එකේ සංවේගය පළකරන බැනර් එක එල්ලන්න, ලයිට් කණුවල-බෝක්කු වල මරණ දැන්වීම් අලවන්න කවුද ඉන්නෙ? අනිවා යන්නම ඕනෙනෙ මළගෙදර. ඉතින් සල්ලි සල්ලි කියලා බලන්න්නෙ නැතුව ප්ලේන් එකේම ඇමරිකාවට යනවා.

එහෙම ගිහින් මළගෙදර ඔය කිව්ව වැඩ කරලා, නිදි මරන අතරෙ ඕමි අතක් බලලා, කැරමකුත් ගහලා, බූරු ගහන තැනටත් පොඩ්ඩක් ඔළුව දාලා, ආයෙත් 304 එහෙමත් බලලා කම්මැලි හිතුනහම ඇමරිකාවෙ පාර අයිනෙ තියන බෝක්කුවක් උඩට වෙලා බුලත් විටක් කකා, සිගරට් එකකුත් උර උරා, ඕප දූප කථා කර කර ඉන්නව.

අන්න ඒක තමා සුදා හීනෙන් දැක්කෙ. ආතර් සී. ක්ලාක් මහත්තය කුලපති ධූරයෙන් ඉවත් වුනාම කැම්පස් එකේ කොල්ලො විදියට එතුමගෙ මළගෙදර යන්නෙ කොහොමද? ඇමරිකාවෙ බෝක්කුවක් උඩ විටක් කකා ඕපදූප ගහන්නෙ කොහොමද? මොරටුව සරසවි සිසුන්ගේ සාතිශය සංවේගය කියලා තොරණක් ගහන්නෙ කොහොමද? අන්න ඒකයි සුදා දුක් වුනේ.

පින්තූරෙ ගත්තෙ මෙතනින්.

http://www.clarkefoundation.org/acc/biography.php

අලුත් මාළු විකිණීමට තිබේ

පබිලිස් සිඤ්ඤෝ ප්‍රසිද්ධ මාළු වෙළෙන්දෙක්. ගමේ කට්ටිය කථා කළේ පබිලිස් අයියා කියලයි. පොඩි ළමයිනම් පබිලිස් මාම කියලත් කිව්ව. උදැහැනැක්කෙම සිදාදියට බයිසිකලෙන් ගොහින් තෝරු, මෝරු, කෙලවල්ලො, සාලයො, පියාමැස්සො හාල්මැස්සො, ඉස්සො පෙට්ටිය පිරෙන්න පුරෝගෙන ගමට ඇවිත් “මාලෝ..ඕ” කියාගෙන ගම වටේ ගොහින් මාළු ටික විකුණන එක තමා පබිලිස් අයියගෙ රස්සාව. පොඩි ලාභයක් විතරක් තියාගෙන අලුත් මාළු විකුණන පබිලිස් අයියගෙන් මාළු ගන්න ගමේ ගෑණු කැමැතියි.

දන්න කියන කාලෙ ඉඳන් කළ රස්සාව බයිසිකලේ ගිහින් මාළු විකුණන එක උනාට ටිකෙන් ටික වයසට යනකොට ඒක දිගටම කරන්න අමාරු නිසා මාළු කඩයක්වත් දාන්න ඕනෙ කියලා පබිලිස් අයියා කල්පනා කළා. ඒ නිසා අමාරුවෙන් එකතු කරගත්ත සල්ලි ටිකකුයි, අත මාරුවට එක එක්කෙනාගෙන් ඉල්ලගත්ත සල්ලියි දාලා පුංචි මාළු කඩ කෑල්ලක් ගමේ කඩමණ්ඩියෙ කෙලවරින් පටන් ගත්තා.

කඩේ පුංචි උනාට හොඳට පෙනුමට තිබ්බොත් තමා මිනිස්සු ඇවිත් මාළු ගන්නෙ කියල කවුදෝ දීපු උපදෙසක් නිසා පබිලිස් අයියත් හිතුවා ලොකුවට බෝඩ් ලෑල්ලක් කඩේ ඉස්සරහින් එල්ලගන්න ඕනෙ කියලා. ගමේ සිත්තර ගුරුන්නාන්සෙ සේදිරිස් අප්පුහාමිගෙ ගේ පොඩිය පැත්තට දවසක්දා හවස ගිය පබිලිස් අයියා තමන්ගෙ මාළු කඩේ ඉස්සරහින් ගහන්න බෝඩ් ලෑල්ලක් ඇඳලා දෙන්න කොන්තරාත්තුවත් දීලයි ආවෙ.

සතියකට විතර පස්සෙ මාළු කඩේ අත් උදව්වට හිටපු සුමනෙ ළමයත් එක්ක එක්කහු වෙලා පබිලිස් අයියා සේදිරිස් අප්පුට කියලා අන්දගත්ත බෝඩ් ලෑල්ල මාළු කඩේ ඉස්සරහින් ඇටෙව්වා. ඈත ඉඳන් බලන අයටත් අපූරුවට පේන විදියට ලොකු රවුම් අකුරෙන් “මෙහි හොඳ අලුත් මාළු ලාබෙට විකිණීමට තිබේ” කියලා තමයි බෝඩ් ලෑල්ලෙ ලියල තිබ්බෙ. පබිලිස් අයියා කීප වතාවක්ම මාළු කඩෙන් එලියට බැහැලා බෝඩ් ලෑල්ලෙ හැඩ බලන්නත් අමතක කළේ නෑ.

පහුවෙනිදා උදෙන්ම පබිලිස් අයියගෙ මාළු කඩේට ගොඩ වැදුනෙ ආමිස් සිඤ්ඤෝ. “අපූරු බෝඩ් ලෑල්ල නොවැ පබිලිස් අයියෙ. දැන්නම් කඩේ හොඳ පෙනුමයි. අහල ගං හතකවත් නෑ නොවැ මේ වගේ බෝඩ් ලෑල්ලක් ගහපු මාළු කඩයක්. හොඳට වෙලඳාම තියෙයි එහෙනං ඈං” කියලා උන්දැ මාළු කෑල්ලකුත් අරං එලියට බැස්සා. එලියට බැහැලා ආයෙත් බෝඩ් ලෑල්ල දිහා බලලා “මං මේ කල්පනා කලේ පබිලිස් අයියෙ උඹ කවද්ද නරක මාළු විකිණුවෙ කියලා. උඹ හොඳ මාළු ඇරෙන්න වෙන යමක් කවදාවත් අපිට විකුණලා තියේයැ. ඉතිං අහවල් එකකටද මේ බෝඩ් ලෑල්ලෙ ‘හොඳ’ කියලා ලියලා තියෙන්නෙ, ඈං?” කියාගෙන යන්න ගියා.

“ආමිස් සිඤ්ඤො කිව්ව කථාවත් ඇත්ත තමා” කියලා හිතපු පබිලිස් අයියා සුමනෙ කොලුවව වහලෙට නග්ගලා බෝඩ් ලෑල්ලෙ “හොඳ” කියලා ලියල තිබ්බ කෑල්ල සායම් ටිකක් ගාල වැහැව්ව. දැන් බෝඩ් ලෑල්ලෙ තියෙන්නෙ “මෙහි අලුත් මාළු ලාබෙට විකිණීමට තිබේ” කියලයි.

ඊට පස්සෙ කඩේට ආවෙ කරුණාවතී. “පබිලිස් අයියෙ, මට සාලයො 500 ක් කිරල දෙන්නකො” කියලා ඉල්ලපු කරුණාවතී පබිලිස් අයියා මාළු කිරන අතරෙ “පබිලිස් අයියෙ, දැන් උඹේ කඩේ පරණ මාළු එහෙමත් විකුණන්න තියේද?” කියලා අහපි. ඒ පුරස්නෙන් අන්දුන් කුන්දුන් උන පබිලිස් අයියා “මොකක්ද කරුණාවතියො ඒ හරුපෙ තේරුම? මම උඹලට පරණ මාළු එහෙම විකුණලා තියෙනවද මේ සම්මජ්ජාතියට?” කියල ඇහැව්වෙ ටිකක් තරහින්. “ඒකම තමා මාත් මේ හිතුවෙ. අලුත් මාළු මිස පරණ මාළු නොවික්ක පබිලිස් අයියගෙ කඩේ ‘අලුත්’ මාළු තියේ කියල බෝඩ් ලෑල්ලක ලිව්වෙ මක්කටද?” කියල කරුණාවතී කිව්වහම පබිලිස් අයියා සුමනෙ කොලුවට “එහෙනං බෝඩ් ලෑල්ලෙ අලුත් කියල ලියපු එකත් මකහං කොලුවො” කියලා උපදෙසක් දුන්නා. දැන් “මෙහි මාළු ලාබෙට විකිණීමට තිබේ” කියල විතරයි බෝඩ් ලෑල්ලෙ ඉතුරු වෙලා තියෙන්නෙ.

මාළු ගන්න නෙවේ ඕප දූප හොය හොයා ආපු මැගි අක්කා පබිලිස් අයියගෙ මාළු කඩේට ගොඩ වැදුනෙ බෝඩ් ලෑල්ලෙ ගුණ-දොස් කියන්න. “පබිලිස් අයියෙ, කවද ඉඳන්ද බං උඹ ලාබෙට මාළු විකුණන්න ගත්තෙ?” කියල අපහු මැගියට පබිලිස් අයිය හොඳවැයින් කුණුහරුප දෙකක් කිව්වෙ හිතේ තරහින් නෙවේ. අනිත් මාළු කාරයින්ට වඩා ලාබෙට වික්ක බව ගමම දන්න නිසා කඩේ බෝඩ් ලෑල්ලෙ ‘ලාබෙට’ කියලා අමුතුවෙන් ලියන්න ඕනෙ නෑ කියලා පබිලිස් අයියට හිතුන නිසා බෝඩ් ලෑල්ලෙන් ‘ලාබෙට’ කෑල්ලත් මැකිල ගියා. ඉතුරු උනෙ “මෙහි මාළු විකිණීමට තිබේ” කියලයි.

ගමේ ආරච්චිල තිරික්කලෙන් කොහේදෝ රාජකාරියකට යන අතරෙ පබිලිස් අයියගෙ මාළු කඩේ බෝඩ් ලෑල්ල දැකලා “පබිලිසෝ, උඹට මාළු විකුණන්න මේ කඩේ ඇරෙන්නෙ වෙන ගුබ්බෑයමක් හෙම තියනවද?” කියලා තිරික්කලේ ඉඳලම කෑ ගහල ඇහුවා. එතකොට තමා පබිලිස් අයියට හිතුනෙ බෝඩ් ලෑල්ලෙන් ‘මෙහි’ කෑල්ලත් මකල දාන්න. සුමනෙ කොලුවත් බැණ බැණ සායම් තවරලා ‘මෙහි’ මැකුවට පස්සෙ ඉතුරු උනෙ “මාළු විකිණීමට තිබේ” කියලයි.

හවස් වරුවෙ ඉස්කෝලෙ ඇරිල ගෙදර යන ගමන් ඇලිස් නෝන ඉස්කෝලෙ හාමිනේ පබිලිස් අයියගෙ මාළු කඩේට ගොඩ උනා. “මොකද පබිලිස් මේ බෝඩ් ලෑල්ලෙ තැන තැන සායම් තවරලා? වැරදිලාවත්ද?” කියලා ඇලිස් නෝන ඉස්කෝල හාමිනේ ඇහුවහම පබිලිස් අයියා ලැජ්ජාසහගත හිනාවක් දැම්මා. “මාළු තියෙන්නෙ විකුණන්න ඇරෙන්න නිකං දෙන්න හෙම නෙවෙයිනෙ. ‘විකිණීමට’ කියල ලියල තියෙන්නෙත් වැරදිලා වෙන්ටැ. ඒ වැරැද්දත් හැදුවොත් නේද හොඳ?” කියලා ඉස්කෝල හාමිනේ යන්ට ගියා. “ඉස්කෝලෙ හාමිනේ ළමයින්ගෙ පොත්වල වැරදි දැකලා පුරුද්දට බෝඩ් ලෑල්ලෙ වැරැද්දත් දැක්ක වෙන්ටැ. දැනමුත්තො කියන දේ අහන එක නුවණට හුරුයි” කියලා හිතපු පබිලිස් අයියගෙ අණින් බෝඩ් ලෑල්ලෙන් ‘විකිණීමට’ වචනෙත් මැකුන නිසා දැන් තියෙන්නෙ “මාළු තිබේ” කියල විතරයි.

ඉර බහින්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි කඩේ අන්තිම මාළු ටික අරන් යන්න කට්ටිය ඇවිත්. කට සැර ඒබරං සීයා හැරමිටියක් අරන් පන්සල පැත්තට ගාටන අතරෙ පබිලිස් අයියගෙ මාළු කඩේ අලුත් බෝඩ් ලෑල්ල දැකලා “පබිලිස් කොලුවෝ, උඹේ කඩේ මාළු ඇරෙන්ට සීනි-පිටි හෙමත් තියේයැ?” කියලා ඇහුවා.

“ඒකත් ඇත්ත තමා. එහෙනං මාළු කියන එකත් මකමුකො” කියලා හිතලා පබිලිස් අයියම සායම් ටිකත් අරන් එලියට බැස්ස. “යකෝ, ඒකත් මැකුවහම තිබේ කියල විතරනෙ ඉතුරු වෙන්නෙ. මුන් කියන දේ අහන්න ගියාට වැඩිය හොඳයි…..” කියලා තිත්ත වචන ටිකක් හෙමීට මුමුණ මුමුණ පබිලිස් අයියා බෝඩ් ලෑල්ල ගලෝල බැද්දට උසික්ක කොලා.

කථාවේ ආදර්ශය: කසල නිවැරදිව බැහැර කරන්න. කැලයට කුණු විසි කරන්න එපා. අද මිහිතල දිනයයි.

කලකට පෙර කියැවූ කථාවකි. මූලාශ්‍රය මතක නැත. (කථාවද හරිහැටි මතක නැත.) මගේම නිර්මාණයක් නොවේ..

පින්තූරය ගත්තෙ මෙතනින්.